تنها برگ هایی زیر پا می افتند

که برای لحظه ای رقص در باد

شاخه ی خود را فراموش می کنند

سلام خدای مهربان. شکر وباز هم شکر.اما نمیدانم برای کدامین نعمت ولطفت شکر گویم براستی ایا شکر گفتن من همه بخشندگی تو را در بر میگیرد.میدانی ای مهربان شاید من فقط تنها بخاطر داشته هایم شکر گویم وندانم انچه ندای رحمت بزرگیست که بر داشته ای.بعضی وقتها میگویم کاش فلان کار یا موقعییت را داشتم. یا کاش فلان میشد یاووووووو.اما یادم نیست تو ان بالا مرا وهمه عالم را زیر نظر داری گاهی خنده ات میگیرد از این ارزوهای کوپک وحقیر من.گاهی ندا میدهی چرا به خودم ارزویت را نمیگوی وبه بنده ام روی می اوری.گاهی از نادانیم خشمگین میشوی..اما باز من حواسم به همه هست جز تو.ولی االان،همین الان میگویم بخاطر تمامی داشته ونداشته هایم شکرت. تورا دارم چه غم دارم.دوستت دارم معبودم.